پایان نامه و پروپوزال رابطه ویژگی های آنتروپومتریک با تعادل در سطوح متفاوتی از دشواری

هدف از انجام این تحقیق، بررسی رابطه بین برخی از ویژگی های آنتروپومتریک با تعادل در سطوح متفاوتی از دشواری بود. به این منظور تعداد 102 دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی مشهد شامل 50 دختر و 52 پسر به طور تصادفی انتخاب و تحت آزمون قرار گرفتند. ویژگی های آنتروپومتریک مورد نظر شامل: قد، وزن، طول پا، طول ران، طول ساق، طول کف پا، پهنای پنجه و پهنای پاشنه بود که وزن افراد توسط وزنه دیجیتالی و قد و اندازه های اندام تحتانی با استفاده از متر نواری و پهنای پنجه و پاشنه با استفاده از کولیس و همچنین تعادل شرکت کنندگان نیز با استفاده از دستگاه تعادل سنج مورد ارزیابی قرار گرفت. تکالیف تعادلی مورد نظر نیز شامل 3 وضعیت ایستادن معمولی روی دو پا؛ ایستاده، پاها در یک راستا و ایستادن روی یک پا در شرایط چشمان باز بود. شرکت کنندگان هر تکلیف را 2 بار و هر بار برای 20 ثانیه انجام دادند. داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پایان نامه نشان داد: تنها در شرایط ایستادن معمولی روی دو پا، بین طول کف پا، پهنای پاشنه و پهنای پنجه با تعادل ارتباط معنی داری یافت شد. در صورتی که بین سایر ویژگی ها و تعادل رابطه معنی داری مشاهده نشد. همچنین در سایر شرایط ایستادن (پاها در یک راستا و ایستادن روی یک پا) هیچ ارتباطی بین ویژگی های آنتروپومتریک با تعادل ایستا یافت نشد.

ضرورت و اهمیت تحقیق

با توجه به تحقیقات و مطالب ارائه شده فوق می توان به عدم توافق قریب به اتفاق تحقیقات در زمینه تأثیر ویژگی های آنتروپومتریک با تعادل پی برد. چنانچه در تحقیقی ارتباطی بین سن، جنس، قد و توده بدن با تعادل دیده نشده و در تحقیقی دیگر این ارتباط به صورت ضعیف مشاهده شده است. همچنین در تحقیقات گذشته، جامعه مورد مطالعه افراد بین سنین 6-19 سال بوده است. شاید این اختلاف سنی و دامنه وسیع سنی باعث ایجاد تضاد در نتایج مطالعه شده است. مسلماً تعادل یک کودک 7 ساله با تعادل یک فرد 19 ساله متفاوت بوده و قابل مقایسه با یکدیگر نیستند. بنابراین در این تحقیق سعی شده است با محدود کردن دامنه سنی، متغیرهای جدیدتر و کلی تر و روش کار دقیق تر به رفع نقایص تحقیقات قبلی کمک شود.

از طرفی، در تمامی رشته های ورزشی دارا بودن تعادل از ارزش بسیار بالایی برخوردار است به خصوص در رشته هایی که نیاز به تعادل دینامیک و ایستا دارد؛ مانند رشته ورزشی ژیمناستیک که اغلب حرکات آنان در خارج از سطح اتکاء بدن آنان انجام می گیرد. لذا ضرورت ایجاب می نماید تا با بررسی دقیق تر شاخص های تعادل ایستایی و مقایسه آن با افراد سالم غیر ورزشکار به نکات تازه ای در این مورد دست یابیم. اندازه گیری ابعاد بدنی در ورزش های مختلف از با ارزش ترین مفاهیمی است که در جهت درک ترکیبات بدن ورزشکاران در سطوح مختلف اجرایی مورد استفاده قرار می گیرد. گذشته از این، اندازه گیری اندام ها می تواند ارتباط بین ساختار فیزیکی بدن و ساختارهای بیومکانیکی و فیزیولوژیکی با مقاطع ژنتیکی را مشخص سازد.

با توجه به مطالب عنوان شده، ضرورت ایجاد تعادل در کارهای روزمره و فعالیت های ورزشی بدیهی به نظر می رسد. بنابراین، پرداختن به این موضوع و تحقیق در این باره می تواند پاسخ گوی بسیاری از سؤالات و برطرف کننده بسیاری از نواقص در زمینه مکانیسم های تعادلی، اهمیت تعادل و عوامل تأثیرگذار بر تعادل باشد. در این تحقیق، توجه اصلی بر روی اندازه گیری برخی ویژگی های آنتروپومتریک و ارتباط آن با شاخص های تعادل به خصوص شاخص نوسان می باشد. نکته ای که این تحقیق را از سایر تحقیقات متمایز می کند تداخل تکلیف تعادلی در سطوح مختلفی از دشواری در تعادل است.

ویژگی های آنتروپومتریک دخالت کننده در تعادل

در افراد سالم، محدوده های ثبات پوسچرال توسط عوامل مکانیکی شامل هر دوی خصوصیات فردی و محیطی مشخص می گردند. جدا از سن و جنس، ویژگی های بدنی نیز ثبات پوسچرال را تحت تأثیر قرار می دهند. برای مثال، ارتفاع بدنی (قد) کوتاه یک دلیل افزایش خطر میزان زمین خوردن ها در فعالیت های ورزشی می باشد. توده بدنی کم نیز ارتباطی را با کنترل پوسچر ضعیف تر دارد.

همچنین آنتروپومتری پاها و مشکلاتی از قبیل بدفرمی های پا به عنوان عوامل دخالت کننده در نقص عملکردی از جمله بی ثباتی پوسچرال شناسایی شده اند. گرچه، به نظر می رسد که وجود تفاوتها در ویژگی های بدنی بر محدوده های ثبات پوسچرال فرد تأثیرگذار است. این تغییر پذیری نیز ممکن است انتخاب راهیردهای حرکتی که مردم در حفظ کنترل تعادل ایستادن استفاده می کنند را تحت تأثیر قرار دهد. لذا، توجه کافی به آن دسته از ویژگی های فردی که ممکن است کنترل پوسچرال را تحت تأثیر قرار دهد مهم به نظر می رسد.

ویژگی های آنتروپومتریک دخالت کننده در تعادل شامل: قد، وزن، اندازه های کف پا (طول کف پا، پهنای پنجه و پهنای پاشنه) که محدوده های سطح اتکاء را مشخص می سازند، اندازه های اندام تحتانی (کل طول اندام تحتانی، طول ران، طول ساق) می باشد.